Uit de praktijk blijkt dat er erg veel verwarring bestaat over kinderen ten laste en het fiscaal voordeel dat daarmee samenhangt. Veel van de ouders die in onze praktijk terecht komen, weten zelfs niet bij wie van hen de kinderen ten laste staan. Dat is ook geen probleem natuurlijk, zolang de financiën als gezin gedeeld worden. Wanneer ouders echter gaan scheiden, wordt de verdeling van dat fiscaal voordeel een belangrijk topic.
Fiscaliteit is en blijft een moeilijk onderwerp, maar we doen hierbij een poging. Het fiscaal voordeel voor kinderen ten laste in een notendop!
Verhoging van de belastingvrije som
Het fiscaal ten laste hebben van een kind geeft aanleiding tot een verhoging van de belastingvrije som en tot een terugbetaalbaar belastingkrediet.
Eenvoudig gesteld: Iedereen heeft een bepaalde som aan inkomsten die vrijgesteld is van belasting. Doordat je kinderen ten laste hebt, stijgt die vrijgestelde som en betaal je minder belastingen. Wat is dan een belastingkrediet? Als je belastingvrije som groter zou zijn dan wat je aan inkomsten hebt verdiend doorheen een jaar, mag je de niet benutte vrijgestelde som ‘meenemen’ naar volgend jaar. Je verliest het belastingvoordeel dus niet zomaar.
De belastingvermindering wordt verrekend in de personenbelasting, naar aanleiding van de aangifte die je daarvoor jaarlijks indient.
Je kan ervoor kiezen maandelijks al een voorschot op dit belastingvoordeel te ontvangen: door je kinderen ten laste te vermelden op je loonbrief, ontvang je een hoger nettoloon (het voordeel vertaalt zich in een korting op de bedrijfsvoorheffing). De uiteindelijke afrekening van het fiscaal voordeel volgt dan nadien in het aanslagbiljet van de personenbelasting.
Wie neemt de kinderen ten laste?
Zolang je als koppel een gezamenlijke belastingaangifte indient, maakt het eigenlijk niet uit wie van de ouders de kinderen fiscaal ten laste neemt. De fiscus zal bij de berekening van de belasting de belastingvrije som voor de kinderen ten laste toch automatisch voegen bij de ouder die het grootste inkomen heeft. Het voordeel voor de ouders gezamenlijk wordt dus automatisch gemaximaliseerd.
Wanneer ouders uit elkaar gaan, wordt dit fiscaal voordeel wel een topic om samen te bespreken.
Scheidende ouders moeten beslissen van welk gezin de kinderen fiscaal deel zullen uitmaken. Een kind kan immers maar bij één iemand ten laste zijn.
Fiscaal voordeel als onderdeel van afspraken rond kosten voor de kinderen
Waar tijdens de relatie de ouder met het hoogste inkomen het fiscaal voordeel genoot, kan het na de scheiding worden toegekend aan de ouder met het laagste inkomen. Ouders moeten ook na de scheiding elk ‘in verhouding tot hun inkomsten’ instaan voor de kosten van hun kinderen. Om het verschil in inkomsten af te vlakken, kan het fiscaal voordeel worden toegekend aan de minstverdienende ouder.
Onderhoudsgeld?
Het kan zijn dat na het toekennen van dat fiscaal voordeel de ene ouder toch nog een kleiner inkomen heeft dan de andere. De ouders moeten samen instaan voor de kosten van de kinderen, maar de ene moet dat doen met een veel klein budget dan de ander. Betaling van onderhoudsgeld kan dan op zijn plaats zijn.
De ouder die onderhoudsbijdrage betaalt, kan die voor 80% aftrekken van het belastbaar inkomen. Let wel: dit belastingvoordeel is niet combineerbaar met het voordeel kinderen ten laste. Betaalt één van de ouders een onderhoudsbijdrage voor de kinderen, dan worden ze best ten laste genomen door de andere ouder.
Fiscaal co-ouderschap
Het kan ook zijn er geen sprake is van onderhoudsbijdragen: beide ouders verdienen even veel en de kinderen verblijven even vaak bij hen allebei.
Wie neemt de kinderen dan fiscaal ten laste? Om het belastingvoordeel gelijk tussen de ouders te verdelen, kan toepassing worden gemaakt van ‘fiscaal co-ouderschap’. Je vraagt daarmee aan de fiscus om de belastingvrije sommen voor de kinderen ten laste te verdelen tussen de twee ouders.
Blijft een ouder na de scheiding alleenstaande, dan verhoogt de belastingvrije som overigens nog. Dat geldt zo voor elk van de ouders en is dus niet beperkt tot één van hen.
Er moeten een aantal voorwaarden vervuld zijn om dit fiscaal co-ouderschap toe te passen:
- het moet gaan om kinderen die nog ten laste zijn. Het is niet noodzakelijk dat de kinderen minderjarig zijn. Ook voor meerderjarige kinderen kan een fiscaal-co-ouderschap worden toegepast.
- de huisvesting van de kinderen moet gelijkmatig tussen beide ouders zijn verdeeld.
- De regeling rond het fiscaal co-ouderschap en de verblijfsregeling van de kinderen moet volgens een bepaalde formulering worden opgenomen in een vonnis, een door de rechter gehomologeerd bemiddelingsakkoord, of een overeenkomst die geregistreerd werd door de overheid. In de overeenkomst moet uitdrukkelijk worden bepaald dat de ouders de verhoging van de belastingvrije som tussen hen beide willen verdelen overeenkomstig dit statuut van fiscaal co-ouderschap.
- er worden geen onderhoudsgelden afgetrokken in voordeel van de kinderen.
Het fiscaal co-ouderschap is niet cumuleerbaar met de aftrek van betaalde onderhoudsgelden in de personenbelasting.
Er zijn dus wel een aantal formele voorwaarden aan verbonden om het fiscaal voordeel te splitsen tussen de ouders. De fiscus kijkt daar overigens vrij streng op toe. Hier in de Scheidingspraktijk helpen we onze cliënten bij het opstellen van een document dat aan de vereisten voldoet en bekijken we met de ouders op welke manier de financiële regeling voor kinderen in de scheidingsregeling of de ouderschapsovereenkomst fiscaal geoptimaliseerd kan worden.
Vragen? Aarzel niet om ons te contacteren!
